Ik heb eens opgepast bij een katje dat al vanaf jonge leeftijd door mijn klanten was grootgebracht. En geloof me, dat voelde ik. Elke keer dat ik eten bracht of de kattenbak verschoonde, ging ik naar binnen met rubberlaarzen en handschoenen.
Ze gaf tegenstrijdige signalen. Eerst langs mijn been strijken alsof ze wilde knuffelen, dan ineens uithalen zodra ik bewoog. Spelen en aanvallen liepen bij haar naadloos door elkaar. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt.
Het zette me aan het denken. Wat gebeurt er eigenlijk met kittens die zo vroeg door mensen worden gevoed? Wat missen ze in hun ontwikkeling en dan vooral op het gebied van kattentaal?
Leren van mama
Normaal gesproken is een moederpoes niet alleen degene die de kittens van melk voorziet, maar ook lerares. Ze leert haar kittens dat je wel mag bijten, maar niet té hard. Ze bromt als spel te ruw wordt en laat met haar lichaamstaal zien hoe je met anderen omgaat. Zo krijgen kittens les in zelfbeheersing, grenzen en de subtiele kunst van kattentaal.
De mens spreekt geen kattentaal
Maar wanneer mensen het stokje overnemen, gaat er iets verloren. Met een flesje krijgen kittens wel voeding, maar niet die natuurlijke correcties. Het resultaat? Katten die soms net wat harder uithalen, die je tenen verwarren met een speeltje of die niet goed aanvoelen wanneer een andere kat zegt “Nu even niet, dank je.” Hun communicatie lijkt soms alsof ze toerist zijn in hun eigen taal, charmant, maar met een accent.
Mensgericht
Dat betekent niet dat handopfokjes “minder kat” zijn. Integendeel, vaak zijn ze ontzettend mensgericht. Ze koppelen ons vanaf de eerste weken aan warmte, veiligheid en voedsel. Het maakt ze vaak heel aanhankelijk maar ook soms wat ingewikkeld in de omgang met soortgenoten.
Pleisters bij de hand houden
En ja, dat kan voor de verzorger betekenen dat je af en toe met een pleister rondloopt of dat je verbaasd staat over de tegenstrijdige signalen. Kopjes geven én krabben in één adem. Toch schuilt er ook iets moois in. Handopfokjes zijn katten die hun lessen deels bij mensen hebben gevolgd. Daardoor hebben ze misschien een taal-mankementje, maar ze krijgen er vaak een flinke dosis eigenzinnige charme voor terug.
Dus ja, ze spreken kattentaal met een accent. Maar misschien is dat juist wat hen zo onvergetelijk maakt.
En dan maar in volle bepakking naar binnen ;)
